ARQUEÓLOGOS E TECNOLOXÍA I

Fai xa un tempo que lle levo dando voltas ó asunto este da práctica (e ausencia dela) informática en arqueoloxía.

Se a nosa profesión ten serios problemas para definir básicamente o que é e cal é o seu método (ou, en moitos casos, a que disciplina llo "colle prestado"), un paso máis alá, sexa cal sexa a opción escollida polo profesional para responder ós dilemas anteriores, é como se integran eses cacharros electrónicos que nos rodean máis alá do uso do güor, e o imeil. Non vou entrar en elementos de nivel Super-Guerreiro de Nivel 4 como a xeoreferenciación ou o uso das Estacións Totais (esas olvidadas amigas).

Limitareime a expoñer un caso no que, por preserva-lo seu prestixio profesional, vou manter ós protagonistas no anonimato. Xa fai tempo que as diferentes administracións locais daqueles municipios cun mínimo de entidade, veñen solicitando ós arqueólogos -imaxínome que tamén a outros profesionais con características de traballo similares- a referenciación dos elementos recollidos nos informes á malla topográfica urbana oficial (xeralmente de doada consulta en calquera dos Departamentos Territoriais/Delegacións Provinciais). Ata aí todo ben: dentro do rigor de rexistro que debería caracterizar calquera tipo de intervención destrutiva (como son por definición as intervencións arqueolóxicas) non só é convinte, senón imprescindible, o maior grao de precisión na localización dos elementos rexistrables. Agora ven o bo. A empresa na que traballo, ten por costume, adaptándose a esta coherente esixencia, axuntar un CD co rexistro cartográfico en formato CAD para a consulta, toma de medidas, etc. Levamos facendo esto desde fai tres anos, e ata o momento nunca tivemos ningún tipo de problema. O outro día, nunha visita dun técnico adscrito a unha administración (non vamos a dicir cal), coméntame este que unha das cartografías impresas recollidas no Informe Valorativo é escasa en número de cotas. Eu explícolle que, polas dimensións da sondaxe, para non saturar visualmente a imaxe, se recolleron aquelas que representaban, ó parecer do équipo técnico, as inflexións más relevantes no substrato, pero que, en calquera caso, nos arquivos dixitais que se axuntaban ó Informe, se podía observar o levantamento íntegro, non só dese nivel, senón de tódo-los estratos que o antecedían coas súas respectivas coordenadas UTM . A resposta: "é que eu en formato dixital non miro nada". ¿Entón, para que carallo pedides a referencia á malla topográfica urbana? ¿De que carallo vos sirven as Z sen un X e un Y? ¿Que carallo facedes nos cursiños de "reciclaxe" profesional ós que seguro ides con fruición e que vos costea a vosa Concellería/Consellería de turno?¿Porque carallo gastamos tantos cartos os arqueólogos en mercar/alugar estacións totais, gps submétricos, e distanciómetros -os que os gastan, claro, pero eso xa é outro conto- se o elemento máis tecnolóxico que parece que usan os técnicos das administracións é o escalímetro Faber Castell de madeira?

Acepto, e agradezo todo tipo de explicacións e comentarios que me poidan aclarar, en definitiva, por que algúns arqueólogos de Servizos Técnicos oficiais (con honrosas excepcións) parecen uns negados para a Tecnoloxía. (continuará)